De ‘decennium-challenge’

De oude ”roaring twenties’ in één overzicht. Hoe zal het nieuwe overzicht eruit gaan zien?

2020, een nieuw decennium vangt aan, de nieuwe ‘roaring’ twenties? In ieder geval een nieuwe dageraad, tien jaar voor de boeg die we beginnen met een schone lei, met de frisheid van een maagdelijke toekomst en een zee aan mogelijkheden. Laten we die rituele kracht van onze kalender niet onderschatten en de ochtendsfeer van dit nieuwe decennium diep inademen, voordat de stroom der dingen ons weer meesleurt in het geraas; want dat zal er zeker zijn. De kracht ligt altijd in de stilte van de aanvang. Mis die kans niet.

Wat gaan we dit nieuwe decennium meemaken en wat gaan we doen? Wordt het iets geheel anders, of wordt het méér van het zelfde? Verandert de technologie onze wereld fundamenteel of gaan wijzelf fundamenteel veranderen? Hoe zwaar weegt de last van het verleden, het karma dat we ook in het nieuwe decennium met ons meetorsen? En hoe sterk is het geloof in de toekomst van de mens en diens immense inventiviteit? Zal het pessimisme de jaren gaan kleuren of het optimisme? Valt alles van complexiteit uit elkaar of weten we een levensritme te bereiken waar mee te leven valt? Wordt het een decennium van verdeeldheid en drama op alle grote thema’s van de afgelopen jaren, of gaan we elkaar vinden en gebeuren er dingen die niemand nu voor mogelijk houdt? En laten we vooral niet vergeten wat voor onvoorziene geschenken de goden bovendien nog voor ons in petto hebben? Alles ligt open. Alle scenario’s zijn mogelijk. Wijzelf zijn hoe dan ook geen toeschouwers, maar spelers op het veld. Elk mens telt. Het is mede aan ons of deze twenties nogmaals als ‘roaring’ worden benoemd, of dat men zich deze jaren later geheel anders zal herinneren.   

Ikzelf heb mij voorgenomen mijn observatie-vermogen dit jaar vaker te richten op het hierboven geschetste wereldtoneel dat ongetwijfeld tien jaar lang dagelijks met uitverkochte zalen zal draaien, met meerdere voorstellingen per dag. Ik hoef mij waarschijnlijk geen zorgen te maken of ik genoeg onderwerpen tegen zal komen, waarover ik kan schrijven. Waar ik in het geweld van dit toneel wel voor moet oppassen is, dat ik mij niet met de onvermijdelijke strijd en dramatiek laat meesleuren. Voor je het weet, raak je verzeilt in het binaire denken in tegenstellingen en verlies je de onafhankelijkheid die zo essentieel is voor mijn blog. Ik heb besloten dat risico te nemen. Verder heb ik mij natuurlijk afgevraagd hoe nuttig en effectief het voor de wereld is, als elke leek maar wat gaat zitten roepen over het wereldtoneel. Dat was een lastiger punt. Toch ga ik het experiment aan met de uitgangspunten, dat ik binnen mijn oorspronkelijke verwondering blijf en ik het ‘lets move beyond the trivial’ als kwaliteitscriterium hanteer. Ik nodig u uit mijn Observations daarin kritisch te volgen.

Ik wens al mijn gewaardeerde lezers een gezond, gelukkig en boeiend 2020.

Menno Aardewijn