Mijn Observations zijn gebaseerd op inzichten in het alledaagse leven die vaak opeens in mijn bewustzijn opflitsen. Op die doorbraak-momenten lijkt de tijd stil te staan en opent zich een veelal vergeten dimensie van het dagelijks bestaan. Heel even zie ik dan bijvoorbeeld de schoonheid van iets in. Of er dringt een waarheid door, wat niet altijd plezierig is. Iedereen kent dat wel. Meestal zakken die korte inzichten, ik noem ze observaties, snel weer uit het bewustzijn weg. Wel trillen ze in het gevoel vaak nog een tijdje na. Ze zijn méér aanwezig, sinds ik er op ben gaan letten en mij er bewust voor open stel. Ik ben er zelfs gericht mee gaan werken. Inmiddels zijn deze observaties voor mij dé inspiratiebronnen voor mijn denken, schrijven en schilderen geworden.
Ik heb gemerkt, dat ik die inzichten door aandachtige observatie meer bewust kan maken en in taal kan omzetten. Er gaat dan een wereld van betekenis open, die het dagelijkse leven in een ander licht plaatst en grenzeloos verrijkt. Ook die ervaring is niemand onbekend. Sta één minuut aandachtig stil bij het gedicht van Charles Bukowski en je begrijpt, wat ik bedoel. Laat de zinnen op je inwerken en er komen gedachten en gevoelens in je op, die het simpele gedicht betekenis geven en tot leven zullen wekken. In het gedicht ga je iets zien, waar je gewoonlijk aan voorbij gaat, maar wat zich door je aandacht opeens ontsluit.
Vanaf 2014 schrijf ik mijn observaties uit en deel ik ze online. Door het uitschrijven worden ze uit hun aanvankelijke vaagheid bevrijd; ze worden verdicht. Het verdichten zelf is een avontuur. Als zo’n observatie in mijn denken blijft rondwaren, start het verdichtingsproces spontaan en pak ik de ‘pen’. Het schrijfproces verloopt vervolgens heel natuurlijk en ambachtelijk. Het vraagt discipline en focus, maar gebeurt zonder te forceren en zonder planning. De verdichting is pas klaar als de tekst helder verwoordt, wat ik aanvankelijk in mijn observatie heb gezien. Het is een literair avontuur, omdat ik elke keer weer benieuwd ben, waar het schrijven mij brengt en wat ik zal ontdekken.
Ik nodig je uit mijn Observations te volgen en ontvang graag je reacties.
Menno Aardewijn
Ps. Waarom Willy Wonka (Johnny Depp), uit de speelfilm Charlie and the Chocolate Factory, als kopafbeelding van mijn blog? Welnu, dat heeft alles te maken met de inspirerende wijze waarop deze eigenaar van de chocoladefabriek in de wereld staat. Zijn scherpe blik die niets lijkt te ontgaan. Zijn kinderlijke verwondering en eerlijkheid. En natuurlijk zijn onuitputtelijke verbeeldingskracht die de gewone rationaliteit verre overstijgt en die zichtbaar maakt wat normaliter verborgen blijft. Zo’n mindset is het streven waard. Laat dat de geest van mijn Observations zijn.
BewarenBewaren
OBSERVATIONS 
Menno,
Omdat ik je blog als ‘anders dan andere’ gebruikelijke blogs ervaar, wekken ze vaak mijn interesse en lees ik ze graag. Zo ook vandaag de blog over Steve Jobs’s ‘building from the heart’.
Waarschijnlijk ben ik daardoor ook maar eens een kijkje gaan nemen bij wat je ‘in de kern’ schrijft over ‘Observaties’ en over ‘waaruit en waarom’ je ze schrijft. Bijzonder hoe je dat beschrijft, zo ervaar ik het in ieder geval. Het is helder verwoord waardoor het bijna vanzelfsprekend, bijna heel gewoon wordt. Toch weet je het bijzonder te maken. En wat het bijzonder maakt is het persoonlijke dat je toevoegt. Dat wat jij erover zegt en daarmee mij ook aanzet tot creativiteit en scheppen. Bij deze alvast dank daarvoor.
Daarnaast als dank wil ik ook iets met je delen (… je ‘met gelijke munt terug betalen’ ;-)…) en dat is een kleine observatie. …
… die zit in jou naam: ‘Aardewijn’
Een aantal letters achter elkaar, gewoon een naam. Niet gebruikelijk maar á la, er zijn opvallendere namen. Toch hoef je, als je het over je observaties hebt, volgens mij niets meer te zeggen dan je naam omdat daar alles al in zit.
Voorop staat de ‘aarde’ in jouw naam. Het is de materie, dat wat je kunt vastpakken, dat wat je kunt zien, dat wat voor iedereen gelijk is, dat wat zich in de realiteit voordoet en wat jij omschrijft als jouw startpunt: De zuivere observatie van wat er is.
Het juist wél waarnemen van de dingen waar je in het dagelijkse leven vaak gedachteloos aan voorbij gaat. Of die je voor kennisgeving aanneemt en vervolgens weer over gaat tot de orde (waan?) van de dag.
Jij neemt de dingen niet alleen waar maar jij blijft ook even staan. En wat je dan omschrijft is dat zich gedachten vormen. Dat het soms even moet liggen. Dat je aan de ene kant discipline en focus moet hebben maar dat het aan de andere kant een natuurlijk proces is dat zich niet laat dwingen en ook zijn eigen loop heeft. Dat het even moet gisten. Alsof in dit proces van vergisting de ingrediënten van de waarneming zich in het vat van discipline en focus, door de kracht van het denken transformeren in verhelderend inzicht. Inzichten die het dagelijkse leven beter helpen te ‘door’zien, het bestaan verdiepen en je daarmee tegelijkertijd doen uitstijgen boven de beperktheid en routine van alledag. Je zou dat als spiegelbeeld van de vergisting misschien wel ‘vergeestelijking’ kunnen noemen (in zijn pure vorm, zonder welke religieuze connotatie dan ook).
Het is niet verwonderlijk dat juist de alcohol, het product van materiële vergisting, vaak gebruikt wordt om op een andere manier deze vergeestelijking van het materiële te proberen te bereiken. Maar of het je er werkelijk brengt, of het gezond is en een gezonde manier? Dan liggen de woorden ‘vergisting’, ‘vergissing’ dicht bij elkaar als je het mij vraagt.
Enfin, de ‘vergisting’ die jij toepast op de zuivere observatie werkt voor mij in ieder geval juist verhelderend en verkwikkend uit. En zouden we elkaar nu kunnen zien dan zou ik daar graag het glas wijn met je op willen heffen en hierop met je willen proosten. Maar misschien is in deze situatie toepasselijker om te zeggen:
“AardeWijn, Santé !”
Hartelijke groet,
Jerome ten Noever de Brauw
🙂 Jerome, Santé! Dank voor je compliment en mooie reactie. Je bijzondere observatie spreekt mij erg aan en is als observatie op zich een aanwinst voor mijn blog. Je voltrekt schrijvend wat je beschrijft en voegt betekenis toe aan iets feitelijks, dat daardoor even uit de dagelijkse gewoonheid naar een hoger niveau wordt getild, waarin het een andere waarde krijgt.
Groet,
Menno