Lindsay Lohan in de rol van de onhandelbare dochter
Het filmfragment van deze Observatie komt uit Georgia Rule een speelfilm uit 2007 van regisseur Garry Marshall (bekend van o.a. Pretty Woman). Er komen twee personen in voor, een moeder (Felicity Huffman) en een dochter (Lindsay Lohan). De scene speelt zich af op een verlaten weg in een heuvelachtig landschap. De vrouwen hebben ruzie. De moeder zit aan het stuur van de stapvoets rijdende auto. Haar dochter loopt er naast. Ze bekvechten door het open zijraam van de Mercedes. De moeder probeert haar dochter, die kwaad is uitgestapt, weer tot rede te brengen en in te laten stappen. Dat lukt echter niet.
De twee vrouwen zijn op weg naar ‘oma’ (Jane Fonda) waar de dochter ‘voor haar bestwil’ enkele maanden gaat wonen. De moeder wil haar moeilijke, onhandelbare kind tijdelijk bij haar eigen strenge moeder stallen, in de stille hoop dat die haar dochter in het gareel krijgt. Onderweg naar ‘oma’ ontploft de situatie echter. De dochter doet niet meer mee; haar grens is bereikt. Ze laat haar moeder de auto stoppen en stapt uit. Ze is helemaal klaar met het mens en het pad dat die voor haar heeft uitgestippeld.
De moeder probeert de situatie nog te redden door opmerkingen als: ‘You don’t know where you’re going’, ‘You don’t know where you are’, ‘You cann’t walk the entire way’ en ‘This was your choice’. De dochter laat zich echter niet meer ompraten, ontkent alles en attaqueert fel. Haar moeder wilde gewoon van haar af en tijd voor zichzelf. Nu, ze heeft gewonnen; ze krijgt haar zin. ‘I’m out of your life’, schreeuwt ze tegen haar, ‘now will you please get out of mine!’, waarna ze met haar tas een paar klappen op de auto geeft. ‘Go! Get out!’.
De moeder ziet uiteindelijk geen uitweg meer en geeft het op: ‘You are impossible, impossible!!. Ze weet los te laten en rijdt alleen verder. De dochter kijkt de auto na, voelt zich bevrijdt en zet de eerste doelloze, maar vrije stappen in haar leven.
Het korte fragment is een prachtige, archetypische illustratie van het moment van separatie tussen kind en ouder. Het toont een uniek moment van de natuurlijke ontwikkelingsstap op weg naar volwassenheid. Hoe moeilijk het ook is, de ouder laat uiteindelijk los en het kind vliegt uit. Dat is de natuurlijke loop der dingen. Jammergenoeg loopt het in het echte leven vaak anders. Veel kinderen stappen in gelijksoortige scenes toch weer in de auto óf zijn zelfs nooit (helemaal) uitgestapt. Ze rijden als grote mensen nog steeds met hun ouders mee, zelfs als die er al lang niet meer zijn.
Het fragment uit Georgia Rule toont de transitie op een pakkende wijze. De scene is eenvoudig, herkenbaar, raakt de kern en is overtuigend gespeeld. Lindsay Lohan, die in real life geen makkelijke tante is, speelt helemaal zichzelf. Als de moeder weg rijdt geeft de bevrijde dochter spontaan nog een ontladende trap tegen haar eigen tas waardoor onverwachts haar schoen uitvliegt en verderop terecht komt. Het levert een prachtig beeld op, een extraatje voor de film. Het fragment eindigt ermee, dat de dochter in haar witte jurkje op haar rug langs de weg ligt in de schaduw van een reclamebord; in vol vertrouwen wachtend op de dingen die komen gaan.
Zie hier het fragment:
OBSERVATIONS 
Mooie observatie. Een thema dat nu ook voor mij speelt en dit soort beelden met je tekst geven fijn houvast. Het verhaal dat voor mij dit thema mooi neerzet is dat van de “bold eagle”.
We waren in Canada op een plak waar al twee dagen een vreselijk gekrijs te horen was. Daarna was het opeens weer over. De oorzaak van het gekrijs was dat de arend zijn jongen in het nest maar to op een bepaald moment eten brengt. Daarna gaan beide ouders een paar honderd meter verder in een boom zitten, geven niets meer en luisteren op gepaste afstand gelaten naar het gekrijs. De jonge vogels schreeuwen dan twee dagen moord en brand voor ze er voor kiezen om te proberen te vliegen. Dit gebeurd ieder jaar op dezelfde tijd van het jaar op dezelfde manier.
Flying the coop is zoals je opmerkte een belangrijke stap waarin van alles op allerlei manieren fout kan gaan. Het is voor ouders goed om hun rol te begrijpen. Dank voor jet stukje.