Johnny Depp als psychiatrische patiënt in de speelfilm “Don Juan DeMarco”
Twee filmgrootheden, de oude Marlon Brando en de nog jonge Johnny Depp, zijn naast elkaar te zien in de onderhoudende film Don Juan DeMarco uit 1994 van regisseur Jeremy Leven. Brando speelt een ervaren psychiater die twee weken voor zijn pensioen te maken krijgt met een patiënt (Depp) die zelfmoord wilde plegen in verband met een verbroken relatie met de ‘vrouw van zijn leven’. Dit is in de kliniek een veel voorkomend en inmiddels afgezaagd drama, waar geen enkele psychiater nog warm voor loopt. Wat dit dossier echter bijzonder maakt, is dat de patiënt zich inbeeldt, dat hij de beroemde Spaanse verleider Don Juan DeMarco is, de ‘greatest lover on earth”. Dit tot groot vermaak van de psychiatrische staf die Depp collectief als geschift classificeert.
In verband met dit waandenkbeeld dat volgens de baas van de kliniek ongetwijfeld een langdurige behandeling vraagt, wordt de patiënt niet aan Brando die nog maar twee weken werkt, maar aan een andere psychiater, Bill, toegewezen. Brando protesteert en stelt dat hij Depp in twee weken weer naar de realiteit kan brengen. Hij wordt echter, ondanks een tweegesprek met zijn superieur, niet gehoord. Brando voorspelt dat het Bill niet gaat lukken met Depp in contact te komen.
In het (bijgevoegde) fragment is te zien hoe het gesprek tussen psychiater Bill en Depp verloopt. Het is een juweel van een scene geworden waarin de psychiater, een intellectuele droogstoppel van de bovenste plank, geen enkel verweer heeft tegen de zinnelijke overtuigingskracht en macht van de jonge ‘Don Juan’. De polariteit tussen gortdroge ratio en warme bezieling wordt in zijn uitersten prachtig in beeld gebracht en zijn onoverbrugbaar. De heren begrijpen helemaal niets van elkaar. Al snel wordt duidelijk, dat Brando’s voorspelling uitkomt. Slot van het lied is dat Brando de patiënt weer terugkrijgt, omdat hij de enige psychiater is die waarschijnlijk raad met Depp weet. En inderdaad. De ervaren Brando slaagt erin om in de gespeelde rol van de edelman Don Octavia del Flores deel uit te gaan maken van van de fantasiewereld van Depp en krijgt deze uiteindelijk aan de praat.
En dan gebeurt er iets bijzonders. Als Brando het lange verhaal van Depp aanhoort, zijn filosofische opvattingen over het leven, de diepgang van zijn gevoelsleven en zijn opmerkelijke kijk op het geheim van de liefde, dan raakt hij steeds meer onder de indruk. Hij begint zelfs, tegen beter weten in, echt te geloven met de ziel van Don Juan DeMarco van doen te hebben. Brando laat de woorden van Depp op zich inwerken en voelt dat ze bij hem diep van binnen iets raken, dat weer tot leven wordt gewekt; iets wat er ooit geweest is en hem bij zijn vrouw heeft gebracht, maar dat hij op de een of andere manier ongemerkt en ongewild in zijn leven is kwijt geraakt. Het gevolg is, dat tijdens de psychiatrische behandeling van Depp de rollen langzaam omdraaien. Niet Depp heeft hulp nodig, maar Brando die er achter is gekomen, dat hij zijn diepste gevoel is verloren en dit wil terugvinden. Geïnspireerd door de overtuigende bezieling en levensvisie van zijn ‘patiënt’ probeert Brando de jarenlange, maar verkoelde relatie met zijn vrouw weer nieuw leven in te blazen.
Het thema van de film Don Juan DeMarco, is niet nieuw. Het verhaal doet denken aan de film ‘La Nuit de Varennes’ van regisseur Ettore Scola, uitgebracht in 1982. In dit 18e eeuwse verhaal dat plaatsvindt in de aanloop naar de Franse Revolutie, speelt een andere beroemde verleider een rol, de inmiddels oud geworden Italiaan Giacomo Casanova, onvergetelijk neergezet door Marcello Mastroianni.
Als Casanova tijdens een koetsreis twee gestrande adelijke dames inviteert om mee te reizen, ontstaat er in de koets een geanimeerde conversatie. Na enige tijd komen de dames er achter dat de oude, geschminkte en smoezelige man vroeger de beruchte vrouwenverleider Casanova moet zijn geweest die elke vrouw om zijn vinger wist te winden. In de stellige overtuiging, dat ze daar niet meer bang voor hoeven zijn, proberen de dames de oude man giegelend en een beetje pestend uit de tent te lokken om iets over die periode uit de doeken te doen. De edelman Casanova gaat daar aanvankelijk, naar de regels van de beleefdheid, niet op in. Door aandringen weten de overmoedige dames hem toch over te halen iets te vertellen, waarna hij zachtjes, zonder enige eigendunk of trots met zijn verhaal begint. En ook hier doet de magie van de liefde zijn werk. Naarmate de reis en het verhaal vorderen en Casanova meer en meer over de liefde, en zijn minnaressen vertelt, zijn de uitgelaten dames stiller en stiller geworden. Ze gaan helemaal op in zijn verhaal. Van de oude, verlopen man is in hun ogen niets meer overgebleven; de minnaar Casanova is terug. Bijna smachtend hangen ze aan de lippen van deze grote verleider en laten zich betoverd door de zang van zijn stem meevoeren naar verborgen dimensies van het leven en geheimen van de liefde waar ze, ondanks hun verleidelijke schoonheid, hun beschaving, hun rijkdom, voorname huwelijk en affaires, geen enkel vermoeden van hebben gehad….
Zie hier het prachtige fragment uit Don Juan DeMarco met Johnny Depp:
OBSERVATIONS 