Carlos Ghosn (CEO Renault/Nissan), interview 2008, Stanford Graduate Business School
Leiderschap is hot. Er wordt met zeer hoge frequentie over gepubliceerd en gepost via de sociale media. Dat kan twee dingen betekenen. Er wordt leiderschap ervaren en mensen willen dat delen, of leiderschap wordt ontbeerd en mensen delen wat ze missen.
Enig onderzoek wijst uit, dat het hoofdzakelijk om het laatste gaat. Het gemis is, ook hier, de moeder van het verlangen. Via gedeelde publicaties baant dit verlangen zich een weg naar lotgenoten die via een ‘like’ aangeven dat het geposte bericht over leiderschap precies dat is, waar ook zij naar verlangen. Dat schept weliswaar een band, maar brengt leiderschap niet dichterbij.
Bovendien neemt het ge-like-te leiderschap steeds vaker twijfelachtige vormen aan. Het manifesteert zich in een toenemend aantal lijstjes over de do’s en don’ts van leiders, quotes en spreekwoorden waarmee we inmiddels de halve aarde kunnen beplakken. Ik weet niet hoe het u vergaat, maar bij mij zorgt die overvloed er voor, dat een wereld zonder leiderschap steeds aantrekkelijker wordt.
Waarom weten we toch elk onderwerp dat er toe doet, vaak zo te behandelen, dat het óf vroegtijdig in onze vingers sneuvelt óf strandt in een slaapverwekkende middelmatigheid waaruit elke inspiratie is verdwenen….?
Het kan ook anders. Soms loop je onverwacht tegen een manifestatie van leiderschap aan die een diepe indruk achterlaat en niet gaat vervelen. Dit overkwam mij met een toevallig op Youtube gevonden interview met Carlos Ghosn, CEO van Renault en Nissan.
Het interview is in 2008 gefilmd op de Stanford Graduate Business School waar Ghosn te gast was. In het interview wordt teruggeblikt op de periode waarin hij gevraagd is het tobbende door Renault overgenomen Nissan van de ondergang te redden (1999) en weer succesvol te maken; wat hem in de daarop volgende jaren ook daadwerkelijk is gelukt.
Eén van de vragen van het interview ging over de wijze waarop de samenwerking tussen het Franse Renault en het Japanse Nissan geregeld is. Het antwoord dat Ghosn daarop geeft, is van een buitengewone klasse: een wonderlijke mengeling van daadkracht én gematigdheid, van standvastigheid én common sense, van focus én openheid. Een levend voorbeeld van inspirerend en bevrijdend leiderschap, dat het niveau van de quotes verre overstijgt en iets in je wakker maakt. Een voorbeeld, dat je niet alleen moet delen, maar vooral langzaam op je in moet laten werken.
Ter illustratie een fragment uit het interview. Reacties zijn welkom.
OBSERVATIONS 
Leiderschap, wie heeft het er tegenwoordig niet over. We vinden het allemaal belangrijk, we weten allemaal waaraan goed leiderschap te herkennen is, we zijn allemaal bezig om goed leiderschap een plek te geven in onze eigen organisatie. En hoe doen we dat dan?
We bedenken ‘inspirerende’ spreuken en hangen die aan de muren. We stellen ‘gouden’ gedragsregels op en delen die in de werkoverleggen. Met andere woorden: we zijn er lekker instrumenteel mee bezig. En doorgaans houdt het daarmee op…elkaar aanspreken, tijd nemen voor reflectie of langzame aandacht voor de gewenste ontwikkelingen zijn meestal al een brug te ver….
Helaas laat leiderschap zich niet op een instrumentele wijze ‘afdwingen’. Het vergt bepaalde kwaliteiten van ‘onze leiders’ die niet alleen met woorden maar vooral met daden op een natuurlijke, inspirerende en enthousiasmerende wijze onze organisaties meenemen in goede richting.
Mooi gedocumenteerd in het fragment van Carlos Ghosn.
Dit is op Blog van Marc Bekker herblogden reageerde:
Als je dit stuk leest en de bijbehorende clip bekijkt, begrijp je waarom één van mijn kernwaarden “pragmatisch” is. Misschien is “pragmatisch leiderschap” wel een mooie term. Alhoewel…. we worden al met zoveel termen doodgegooid op gebied van leiderschap. Laten we het lekker gewoon bij Leiderschap houden. Lekker pragmatisch 🙂
Ik word zo benieuwd naar waar jouw filmpje afbreekt, waar hij leiders op selecteert. Kun je mij de link geven waar je dit uit hebt gehaald?
Zou heel fijn zijn.